Ποιος Ήταν Τελικά ο Αινιγματικός Freddie Mercury;

Ότι ο Freddie Mercury ήταν ένας μοναδικός και ταυτόχρονα πολωτικός frontman και καλλιτέχνης, πιστεύω πως είναι δεδομένο. Προσωπικά θεωρώ, ότι το βασικό στοιχείο στο οποίο υπερέχει σε σχέση με άλλους μουσικούς ήταν το ότι δεν τραγούδαγε απλά το κάθε κομμάτι, αλλά γινόταν ένα με αυτό, με ή χωρίς τους Queen. Την ίδια ερώτηση με εμένα θέτει και το ντοκιμαντέρ του Rhys Thomas, "The Great Pretender", το οποίο και θα έχετε αύριο την ευκαιρία να δείτε στην Αθήνα στο πλαίσιο του IN-EDIT Festival. O Thomas, βραβευμένος κωμικός και πορωμένος σε βαθμό τρέλας με τον Mercury, έστρεψε την προσοχή του στο αρχείο του Freddie Mercury, σε αναζήτηση σπάνιων στιγμών του καλλιτέχνη που αποκαλύπτουν περισσότερο από ποτέ την ιστορία της ζωής και της καριέρας του, εστιάζοντας στην σόλο πορεία του μέχρι το θάνατό του, το 1991.

- Πιστεύεις ότι θα καταφέρεις να πας στον Παράδεισο; 
- Όχι. Δεν θέλω να πάω. Στην Κόλαση είναι πολύ καλύτερα... Σκέψου πόσο ενδιαφέροντες ανθρώπους θα γνωρίσεις εκεί.

The Great Pretender

Για να γίνει κατανοητή η τρομερή πορεία του βέβαια, πρέπει να ξεκινήσει κανείς από την αρχή: από τα παιδικά και τα εφηβικά του χρόνια, παρόλο που τα περισσότερα στοιχεία γι'αυτά είναι ήδη γνωστά από ταινίες για τους Queen. Η ιστορία όμως γίνεται συναρπαστική στο σημείο που οι άλλες τελειώνουν. Ο σκελετός του "The Great Pretender", στηρίζεται σχεδόν εξ ολοκλήρου σε μία σπάνια συνέντευξη του Mercury, με τις ατάκες του να λειτουργούν σαν captions για τις φάσεις και την πορεία του. Το ντοκιμαντέρ παρουσιάζει τα ενδιαφέροντα που χαρακτήρισαν τα τελευταία του χρόνια: το μπαλέτο, την όπερα, τη σχέση του με τα υπόλοιπα μέλη του συγκροτήματος, αλλά και την καθιέρωσή του: το χαρακτηριστικό μουστάκι, την αποκάλυψη της ομοφυλοφιλικής σεξουαλικότητάς του και τις discos της Νέας Υόρκης.

Ως εκ τούτου, εξιστορεί εκπληκτικές ιστορίες: ένα ανέκδοτο ντουέτο με τον Rod Stewart και ακόμη ένα με τον Michael Jackson, προσωπικές αποκαλύψεις της Montserrat Caballé (που την φώναζε χαϊδευτικά Monsi), την εμφάνισή του ως χορευτή μπαλέτου το 1979 για το Royal Ballet του Λονδίνου, άγνωστες λεπτομέρειες για τo "Barcelona" και το πως χειρίστηκε το γεγονός ότι προσβλήθηκε από AIDS. Τα λόγια των Roger Taylor και Brian May στην τηλεόραση, αμέσως μετά το θάνατό του, είναι ίσως το αποκορύφωμα του "The Great Pretender".

Ο Mercury, ο Jackson και ένα λάμα

Στις αρχές του '80, ο Freddie Mercury ηχογράφησε τρία τραγούδια προορισμένα για να γίνουν ντουέτα με τον Michael Jackson, ένα εκ των οποίων ήταν το τραγούδι "There Must Be More to Life Than This". Οι ηχογραφήσεις τελικά κατέρρευσαν, και το υλικό δεν κυκλοφόρησε, ενώ ο Mercury χρησιμοποίησε το εν λόγω κομμάτι στον πρώτο σόλο δίσκο του "Mr. Bad Guy". Η κοινή λογική ούτως ή άλλως λέει ότι μια τέτοια συνεργασία ή που θα πήγαινε εκπληκτικά καλά ή που θα οδηγούσε σε σφαγή μέσα στα στούντιο. Κάτι που έγινε στο περίπου... Όπως αναφέρεται στο film, ο Mercury τηλεφώνησε στα καλά του καθουμένου τον manager του για να του πει να έρθει να τον μαζέψει από το στούντιο γιατί ηχογραφούσε με ένα λάμα και δεν μπορούσε άλλο. Καλά διάβασες, ο Jackson έφερνε μαζί του στο στούντιο ένα λάμα (ή προβατοκάμηλο) - γιατί δε θα μπορούσαμε να περιμένουμε κάτι άλλο από αυτόν - με αποτέλεσμα ο Mercury να φτάσει στα όριά του και η συνεργασία να διακοπεί. Εικάζω πως μπορεί να έγινε και κάτι ακόμη, αλλά αυτό δεν θα το μάθουμε ποτέ. Μπορείς όμως να ακούσεις το ντουέτο τους που τελικά κυκλοφόρησε το 2014 με τη συλλογή "Queen Forever".

Ο Mercury σαν Camp φιγούρα της εποχής

Έχει ενδιαφέρον σε τέτοιου είδους ντοκιμαντέρ, να δεις πως αντιμετωπιζόταν ο κάθε καλλιτέχνης, σκηνή ή μπάντα σε σχέση με το κοινωνικό πλαίσιο της εποχής εκείνης. Τι εννοώ; Ότι εγώ για παράδειγμα που είμαι 30, και άρα έζησα την ιδέα του Mercury δεν μπορώ να συλλάβω το πόσο «μεγάλος» ήταν και κατ' επέκταση το πόσο μεγάλο σοκ ήταν για τα δεδομένα της εποχής ο απότομος θάνατός του. Ούτε γνώριζα το ότι επικρίθηκε για τον τρόπο ζωής σου, ο οποίος όμως δεν ήταν καν άσωτος. Ο Mercury εν αντιθέσει με αλλους ροκ σταρ της εποχής, όπως αναφέρουν manager και φίλοι του, δεν ήταν αυτή η τρελαμένη για σεξ, ναρκωτικά και ανωμαλίες φιγούρα στην οποία τον είχαν αναγάγει τα μέσα. Ήταν εμφανώς camp, επιδεικτικός και θεατράλε. Είχε προφανέστατα τρελό ταμπεραμέντο, με τους ερωτικούς καυγάδες του να έχουν μείνει στην ιστορία κάτι όμως που τον έκανε και τρομερό επαγγελματία και που οδήγησε στην καλλιτεχνική - από πλευράς κύρους - επιτυχία των Queen.

O Mercury επικρίθηκε κυρίως για το γεγονός ότι δεν μίλαγε ανοιχτά για την σεξουαλικότητά του, αλλά και για το ότι δεν αποκάλυψε από νωρίς το ότι είχε προσβληθεί με τον ιό του AIDS. Aκόμη και σήμερα αυτό θεωρείται μελανό του σημείο με τη λογική ότι δεν υποστήριξε την ΛΟΑΤ κοινότητα της εποχής του και δεν προσπάθησε δημόσια να ευαισθητοποιήσει την κοινή γνώμη στο ζήτημα του HIV. Κάτι που βέβαια είναι λάθος γιατί κρίνουμε εκ του ασφαλούς με δεδομένα του σήμερα μία gay/bi δημόσια φιγούρα του τότε, και που κατα μια πολύ ειρωνική συγκυρία πέθανε την επόμενη μέρα από την δημοσιοποίηση της κατάστασής του.

Είναι σαφές στο film, "The Great Pretender", ότι δεν είναι ένα ντοκιμαντέρ γενικά για τον Freddie Mercury. Το focus πέφτει στο πως ο Mercury επαναπροσδιορίστηκε σαν καλλιτέχνης, στην μετά-Queen πορεία του, αποκαλύπτοντας τον πραγματικό του εαυτό και μια τρομερά αινιγματική προσωπικότητα, παρουσιάζοντας αρχειακό υλικό από συνεντεύξεις του και τις απόψεις των ανθρώπων που βρίσκονταν κοντά του όλα αυτά τα χρόνια. Με προσωπικό highlight, την περιγραφή της αμφίδρομης σχέση σεβασμού που είχε με την Ισπανή σοπράνο Montserrat Caballé και το στήσιμο του τιτανοτεράστιου "Barcelona".