SEXUALITY: Bullying και ομοφυλοφιλία: Όταν σε «καταδιώκουν» γι’ αυτό που είσαι

Το bullying αποτελεί μορφή κακοποίησης και περιλαμβάνει και τις τρεις βασικές της μορφές της: ψυχολογική, σωματική και λεκτική κακοποίηση. Η πράξη του εκφοβισμού και η θυματοποίηση μέσω αυτού συνεχίζουν να είναι προβλήματα μεταξύ των εφήβων σήμερα και ενώ πολλά παιδιά υποβάλλονται σε αυτή τη μορφή βίας, είναι περισσότερο κυρίαρχη στα παιδιά που «είναι διαφορετικά» σύμφωνα με τη κοινωνική νόρμα.

Καθώς οι ειδικοί για την υγεία συνεχίζουν να προσπαθούν να κατανοήσουν τον εκφοβισμό και τα αίτια του, έρευνα που εξετάζει τη σύνδεση σεξουαλικού προσανατολισμού και εκφοβισμού και έχει στηριχθεί σε δεδομένα μιας συνεχιζόμενης έρευνας σε πάνω από 7.500 αμερικανούς εφήβους, καταδεικνύει πως ένα υψηλό ποσοστό εφήβων που αυτοπροσδιορίζονται ομοφυλόφιλοι ή αμφιφυλόφιλοι, βρίσκονται στο μάτι του κυκλώνα ως δέκτες αυτής της επιβλαβούς έως και καταστροφικής συμπεριφοράς.

Σύμφωνα με τα συμπεράσματα της εν λόγω έρευνας οι έφηβοι αυτοί πέφτουν θύματα εκφοβισμού δύο με τρεις φορές πιο συχνά από τους ετεροφυλόφιλους συνομήλικους τους, ενώ οι ίδιοι είναι πολύ λιγότερο πιθανό να τους παρενοχλήσουν, γίνονται περισσότερο ευάλωτοι σωματικά και ψυχικά και είναι πιο επιρρεπείς σε σκέψεις αυτοκτονίας λόγω της συνεχόμενης και επαναλαμβανόμενης παρενόχλησης.

Όλα τα παραπάνω βέβαια δεν ισχύουν μόνο για τους πολύ νεαρούς έφηβους αλλά και για τους μεγαλύτερους, ενώ ενισχύουν το ότι στις μορφές του bullying προστέθηκε και το gay-bullying.
Οι ερευνητές κατέληξαν πως είναι αναγκαίο να γνωρίζουν αυτά τα στοιχεία οι ειδικοί ψυχικής υγείας και όσοι εργάζονται με παιδιά και εφήβους, ενώ οι γονείς πρέπει να μιλούν με τα παιδιά τους για ευαίσθητα θέματα όπως η σεξουαλικότητα, οι σχέσεις με τους συνομηλίκους τους και η βία.

Οι στρατηγικές που προτείνονται για να αναγνωριστεί αυτός ο τύπος καταχρηστικής συμπεριφοράς περιλαμβάνουν

• την ενθάρρυνση των ειδικών υγείας να ρωτούν τακτικά για το σεξουαλικό προσανατολισμό και τις πιθανές πράξεις εκφοβισμού, τη διαπροσωπική βία και κακοποίηση, και να ανιχνεύουν στοιχεία για τη κατάθλιψη, τις τάσεις αυτοκτονίας και την ενασχόληση με επικίνδυνες συμπεριφορές,
• και την αύξηση των μέτρων στα σχολεία για να εδραιωθεί ένα ασφαλές μαθησιακό περιβάλλον για όλους τους μαθητές.

Οι μαθητές, οι γονείς, τα σχολεία και οι κοινωνικές οργανώσεις μπορούν να εργασθούν ώστε να αυξηθεί η ευαισθητοποίηση ως προς τον εκφοβισμό και για να δημιουργήσουν ένα υποστηρικτικό και φιλόξενο περιβάλλον για όλους τους μαθητές, ασχέτως του σεξουαλικού τους προσανατολισμού.

Τα παιδιά που θεωρούνται «διαφορετικά» από την κοινωνική νόρμα συχνά γίνονται στόχος κοινωνικού αποκλεισμού, παρενόχλησης και εκφοβισμού. Σύμφωνα με την Αμερικανική Εταιρία Ψυχικής Υγείας, κάθε μέρα οι έφηβοι αντιμετωπίζουν απειλές, βία και παρενόχληση, ενώ ακούν περίπου 26 φορές ημερησίως, κατά προσέγγιση ανά 14 λεπτά, «αντι-γκει» μηνύματα, προσβλητικούς χαρακτηρισμούς και μομφές για την ομοφυλοφιλία, ενώ σύμφωνα με άλλη σχετική έρευνα, περίπου τα 2/3 των ομοφυλόφιλων μαθητών έχουν υποστεί μέσα στα σχολεία τους παρενόχληση και εκφοβισμό(gay-bullying).

Περίπου όλοι όσοι είχαν παρενοχληθεί, είχαν δεχτεί λεκτικές επιθέσεις, το 41% είχε δεχτεί σωματικές επιθέσεις και το 17% είχε δεχτεί απειλές για τη ζωή του. Επίσης μελέτες έχουν δείξει πως οι έφηβοι που αυτοπροσδιορίζονται ως ομοφυλόφιλοι αποπειρώνται να αυτοκτονήσουν 3 έως 6 φορές πιο συχνά σε σχέση με τους ετεροφυλόφιλους συνομήλικους τους, ενώ από το συνολικό ποσοστό αποπειρών αυτοκτονίας, το 30% διαπράττεται από αυτούς τους έφηβους.

Τελικά είναι κάποια παιδιά που δεν…θα τα αφήσουν ήσυχα κι ας μην ενοχλούν κανέναν; Από τη δολοφονία το 1978 του Αμερικανού πολιτικού Harvey Bernard Milk που αγωνίστηκε σφόδρα για τα δικαιώματα των ομοφυλόφιλων, την διαγραφή της ομοφυλοφιλίας ως διαταραχή το 1980 από το επίσημο διαγνωστικό εγχειρίδιο του Αμερικανικού Συνδέσμου Ψυχιατρικής (APA) και την επανακαταχώρηση της σε αυτό ως φυσιολογική διαφοροποίηση της ανθρώπινης σεξουαλικότητας, δηλαδή ως σεξουαλικό προσανατολισμό, έχουν περάσει περίπου 3 δεκαετίες.

Παρ’ όλα αυτά οι άνθρωποι με ομοφυλοφιλικό ή αμφισεξουαλικό προσανατολισμό συνεχίζουν να υπόκεινται σε διάφορες μορφές βίας και κακοποίησης από το ευρύτερο, το έμμεσο αλλά ενίοτε και το και άμεσο περιβάλλον τους. Ενώ λοιπόν η κοινωνική αποδοχή των σεξουαλικών προσανατολισμών πέραν του ετεροφυλοφιλικού έχει αλλάξει μακράν προς το καλύτερο σε σχέση με το πρόσφατο παρελθόν και μοιάζει σταδιακά όλοι μας ετεροφυλόφιλοι, ομοφυλόφιλοι και αμφιφυλόφιλοι να μπορούμε να ζήσουμε ελεύθερα και αρμονικά, η αλλαγή πάντα έρχεται από μέσα προς τα έξω και όχι αντίστροφα.

Ο καθένας από εμάς ανεξαρτήτου ηλικίας, οφείλει να αντιμετωπίζει τους προσωπικούς του δαίμονες και να επιτρέψει στους συνανθρώπους του χωρίς διακρίσεις φύλου και προσανατολισμού, να ζήσουν ελεύθεροι και ασφαλείς. Οτιδήποτε λιγότερο από αυτό είναι απλά απάνθρωπο.




Το άρθρο υπογράφει η Ε. Ελευθερίου, Ψυχοθεραπεύτρια-Κλινική Θεραπεύτρια Σεξουαλικών Διαταραχών, συνεργάτιδα του Ανδρολογικού Ινστιτούτου Αθηνών, www.andrologia.gr