Εύα Κουμαριανού

Η Εύα Κουμαριανού είναι μια ηρωίδα του Ζαν Ζενέ και του Ράινερ Βέρνερ Φασμπίντερ στην παρηκμασμένη Αθήνα του 2011. Για πάρτη της ο Νίκος Γκάτσος θα άφηνε κατά μέρος την "Αμοργό" του και θα έγραφε το "Κάνε τον πόνο σου χαρά". Όποτε δεν τη συναντάς στην άχρωμη TV, την πετυχαίνεις για δύο βραδυές εβδομαδιαίως στις Κούκλες της Συγγρού, να ιερουργεί "μέσα απ' των άστρων τα κλαδιά", φλερτάροντας με τον Αριστοφάνη και τον Φεντερίκο Φελλίνι. Δηλώνω τυχερός που τη γνώρισα και που μου διάβασε ένα ποίημα της Κατερίνας Γώγου. Με αφορμή το πρώτο αυτοβιογραφικό βιβλίο της, ο λόγος στην ίδια ευθύς αμέσως.
Συνέντευξη στον Αντώνη Μποσκοΐτη

Σε βρίσκω με το πρώτο υπό έκδοσιν βιβλίο σου, έτσι δεν είναι;
Ακριβώς, ένα βιβλίο που είναι η βιογραφία μου. Από τότε που γεννήθηκα ίσαμε σήμερα. Και θα βγει ακόμη ένα βιβλίο με ιστορίες δικές μου και φιλικών μου προσώπων, χωρίς βέβαια ν' αναφέρω ονόματα.
Σε απασχολούσε για χρόνια η συγγραφή ενός βιβλίου;
Το σκεφτόμουν τρία χρόνια και βασικά όχι εγώ, αλλά διάφοροι φίλοι που με παρακινούσαν να γράψω λόγω της έντονης ζωής μου. Μπορεί όλοι να νομίζουν ότι η Εύα Κουμαριανού είναι όλο φτερά και στρας, ποιοί ξέρουν όμως ότι δεν είχα και τα πιο ευτυχισμένα παιδικά χρόνια; Ήμουν από πολύ φτωχή οικογένεια και το ίδιο βράδυ πριν γεννηθώ οι γονείς μου χώρισαν.
Θα τα πούμε παρακάτω αυτά. Το να θες να γράψεις και να εκδώσεις ένα βιβλίο, όμως, από μόνο του αυτό δε σε χρήζει συγγραφέα, καλλιτέχνιδα δηλαδή;
Κοίταξε, το συμβόλαιο μου με τον εκδοτικό οίκο έγραφε "συγγραφέας", αλλά εγώ δεν είχα καθόλου εκεί το νου μου. Ήθελα απλά να γράψω ένα βιβλίο, όχι για να τα κονομήσω, αλλά για να μάθει ο κόσμος που με συμπαθεί και κάποια άλλα πράγματα για μένα, πέραν των σόου ή των εμφανίσεων μου στην τηλεόραση.
Το βιβλίο γράφτηκε στο χέρι, στον κομπιούτερ ή το υπαγόρευσες σε άλλον;
Να σου πω την αλήθεια, εγώ τελείωσα το δημοτικό. Δεν ξέρω να γράφω καλά. Μία ντρέπομαι, μία δε ντρέπομαι, αλλά πάντα μιλάω ειλικρινά. Την ημέρα της παρουσίασης σκέφτομαι που θα θέλουν να τους υπογράψω το βιβλίο! Είπαμε με την εκδότρια μου, τη Μαρίνα Γαλανού, να μου δείξει πως θα γράφω "με αγάπη στον κλπ." Στην τελική, δεν είμαι και το μόνο αγράμματο άτομο. Να διαβάσω μπορώ, καλή ορθογραφία δεν ξέρω. Ποτέ δεν μού'χει δημιουργηθεί πρόβλημα, ούτε στα σήριαλ, ούτε στις ταινίες που εμφανίστηκα. Έφερνα εις πέρας όλα τα κείμενα που μου έδιναν.
Μα, υπάρχουν και άνθρωποι που είναι σπουδαγμένοι και δεν μπορούν επίσης να γράψουν σωστά, λόγω δυσλεξίας. Παρ' όλα αυτά είπες ότι διαβάζεις. Συχνά;
Ναι, διαβάζω αρκετά.
Θα ξεχώριζες κάποιον ποιητή, συγγραφέα;
Όχι, όχι, μ' αρέσει γενικώς το διάβασμα. Ειδικά το καλοκαίρι μέσα στις διακοπές!
Δε φαντάζεσαι δηλαδή τον εαυτό σου νά 'ναι χειμώνας και συ κλεισμένη μέσα μ' ένα βιβλίο;
Όχι, α πα πα! Το χειμώνα προτιμώ κάνα σινεμά ή θέατρο, που μου αρέσει πολύ. Βλέπω καλές παραστάσεις, όχι επιθεωρήσεις και τέτοιες βλακείες. Πήγα στην πρεμιέρα της Δανδουλάκη, μου άρεσε πολύ και το "Γάλα" και τώρα θέλω να πάω στην παράσταση του Μουτσινά και της Σολομού.
Έχεις καταγωγή από τη Θεσσαλονίκη;
Όχι, ο πατέρας μου ήταν από τη Γλυφάδα και η μητέρα μου από τη Σύρο. Εγώ γεννήθηκα στη Νίκαια, στον Πειραιά.
Τους έχεις τους γονείς σου;
Τη μητέρα μου δυστυχώς την έχασα πριν δυο χρόνια.
Σου κόστισε;
Ναι, αν και δεν είχαμε πολλές επαφές, λόγω της επιλογής μου. Δεν έφταιγε, αγράμματη ήταν κι αυτή κι είχε και τα σόγια από δίπλα της να της λένε διάφορα.
Καλά νά'ναι η γυναίκα εκεί που είναι, αλλά δεν είχε χαρεί στην πορεία με όλη αυτή την εξέλιξη σου; Εννοώ την τηλεόραση και γενικώς τα καλλιτεχνικά.
Όχι, δεν ήξερε. Είχε μια πάθηση στα μάτια της κι έβλεπε μόνο σκιές. Στα τέλη του ΄79 που έφυγα από το σπίτι μου, εργαζόμουν στο θέατρο ως χορευτής. Είχα τελειώσει τη σχολή του Πέλου Κατσέλη, είχα περάσει ένα καλοκαίρι στην Κέρκυρα, συνδυάζοντας διακοπές και δουλειά, κι εκεί έκανα για πρώτη φορά ξανθά τα μαλλιά μου και έβγαλα τα φρύδια μου. Όταν λοιπόν πέρασε η φάση αυτή, είπα "πως θα γυρίσω τώρα σπίτι με ξανθό μαλλί και βγαλμένο φρύδι;" Ήξερα μια τραβεστί στα Καμίνια και της είπα "μωρή, να μείνω δυο-τρεις μέρες σπίτι σου μέχρι να ξαναβγεί το φρύδι;" "Κούκλα είσαι" μου απάντησε αυτή "θα σε βγάλω το βράδυ στη Συγγρού". Με πήγε εκεί και τότε έβγαλα 150 δραχμές. Φαντάσου ότι στο θέατρο έπαιρνα 80 δραχμές την εβδομάδα και στη Συγγρού 150 σ' ένα βράδυ! Όμως, εμένα μου άρεσε το θέατρο και εξακολουθούσα να πηγαίνω. Μόνο τις Δευτέρες που είχαμε αργία έβγαινα για πιάτσα. Εννοείται κρυφά απ' όλους! Μια φορά πήρα το φόρεμα της Μαρίας Ιωανίδου και βγήκα στη Συγγρού και τό 'κανα μουνί (γέλια). Πήγα από πολύ νωρίς στο θέατρο και το ξανάβαλα γρήγορα - γρήγορα στη θέση του. Φώναζε αυτή και τα έβαλε με τις καθαρίστριες! "Ουφ, τη γλίτωσα" είπα!
Αν σε ρωτήσω εκείνος ο πρώτος πελάτης σου στη Συγγρού πως ήταν, πως έμοιαζε, τι επαγγελόταν, θα τον θυμόσουν;
Όχι. Θυμάμαι μόνο ότι μού'χε πει η φίλη μου να πάρω προφυλακτικά απ' το περίπτερο. Σταματάει αυτός ο πρώτος πελάτης: "Πόσο παίρνεις;" Λέω "200 δραχμές". "Τι κάνεις;" "Εσύ τι θέλεις;" Λέει "τσιμπούκι", απαντάω "ναι". Ρωτάει "με προφυλακτικό;" κι εγώ απαντώ "εσείς τι θέλετε, με προφυλακτικό ή χωρίς;" "Χωρίς" μου κάνει. Να καταλάβεις, δούλεψα μία βδομάδα και είχα αγοράσει δυο κουτιά καπότες, απ' τις οποίες δε χρησιμοποίησα ούτε μία. Κάνω το σταυρό μου τώρα που δεν κόλλησα τίποτα, ούτε ένα αφροδίσιο νόσημα. Βέβαια, οι άλλες μου φώναζαν. "Τι κάνεις, μωρή τρελή;" και τέτοια. Με πλακώσανε και στο ξύλο οι υπόλοιπες στην πιάτσα, γιατί είχαν άγραφο νόμο να τιμωρούν όσες δε χρησιμοποιούσαν προφυλακτικό.
Συγχώρεσε μου την άγνοια επί του θέματος, αλλά πάντα ήθελα να ρωτήσω: Μία τρανσέξουαλ πηγαίνει με γυναίκες;
Ναι, άμα είναι ενεργητική.
Σού' χει τύχει ποτέ;
Ναι, μού'χει τύχει να με θέλει ζευγάρι, αλλά εγώ δεν...
Επίσης, μία τρανσέξουαλ πηγαίνει με άλλες τρανσέξουαλ;
Όχι, εκτός και αν κάποιος πελάτης ζητήσει δύο κοπέλες μαζί, όπου εκεί η μία χαϊδεύει το στήθος της άλλης. Μέχρι εκεί.
Δηλαδή, είστε καθαρά προσανατολισμένες στο αρσενικό ερωτικό αντικείμενο.
Ακριβώς όπως το λες.
Είχες σκεφτεί ποτέ να παντρευθείς;
Όχι, γιατί να μπω σ' αυτή τη διαδικασία; Παλιότερα, σε ηλικία 20 ετών, δεν ξέρω πως έγινε και βρέθηκα αρραβωνιασμένος!
Αυτό πάλι πως προέκυψε;
Γίνονταν κάποια πάρτι τότε κι εκεί υπήρχε η Χριστίνα, μια πάρα πολύ ωραία κοπέλα. Μου άρεσε, βγαίναμε κλπ. Η μάνα μου, η μάνα της και η θειά μου τα συμφωνήσανε και χωρίς να πω "ναι", παρευρέθηκα στον αρραβώνα μου ένα βράδυ μεσ' στο σπίτι μου. Και τι αρραβώνας! Με χρυσαφικά, με τούτα, με κείνα, κι εγώ να λέω "πω, πω, τι θα κάνω τώρα;"
Και πόσο διήρκησε;
Έξι μήνες! Ούτε την είχα αγγίξει! Μου έπιανε το χέρι και ανατρίχιαζα σύγκορμη! Άσε που ένα βράδυ πήγα και ψωνίστηκα σ' ένα τσοντάδικο μ' ένα φαντάρο κι αυτός ήταν αδερφός της (γέλια)! Μια Κυριακή, φαντάσου, μας είχαν τραπέζι σπίτι τα πεθερικά και με βλέπει αυτός, αλλά ως διακριτικός - καλή του ώρα - δεν είπε τίποτα. "Κάνε κάτι" του είπα όταν μείναμε λίγο μόνοι μας "δε γίνεται άλλο αυτό". "Από σένα εξαρτάται αυτό" μου απάντησε. Από κει και πέρα δεν ξέρω καν πως διαλύθηκε αυτός ο αρραβώνας.
Το έχεις διαγράψει απ' τη μνήμη σου;
Ναι, αν και νομίζω ότι διαλύθηκε επειδή δε γινόταν τίποτα μεταξύ μας. Τη μια φορά μάλιστα χτύπησε το κουδούνι κι ήμουν σπίτι μόνη μου κι ήρθε αυτή, "να μείνουμε μόνοι" και τέτοια. Λέω "Παναγία μου, κάνε να έρθει η μάνα μου", γιατί, όχι τίποτα άλλο, αλλά είχε αρχίσει να με πασπατεύει! Α πα πα πα! Ευτυχώς ήρθε η μάνα μου και με ξελάσπωσε!
Είσαι απίθανη! Αλλά εγώ εννοούσα γιατί δεν παντρεύθηκες ως τρανσέξουαλ, όχι ως αγόρι.
Αυτό γίνεται, αλλά όταν έχεις κάνει αλλαγή φύλου. Εγώ δεν έχω κάνει. Όταν μία κοπέλα κάνει διόρθωση φύλου αυτομάτως αλλάζει τα χαρτιά της, ας πούμε. Είναι πλέον κανονική γυναίκα, δεν έχει ταυτότητα που γράφει ότι είναι χειρουργημένη.
Δηλαδή εσύ έχεις ανδρική ταυτότητα;
Ναι. Για να καταλάβεις, η τρανσέξουαλ είμαι εγώ. Αυτή που απ' το πρωί ως το βράδυ κυκλοφορεί ως γυναίκα και προσπαθεί να βελτιώσει την εμφάνιση της με πλαστικές και μικροεπεμβάσεις. Η τραβεστί μπορεί τη μέρα να δουλεύει σε δημόσια υπηρεσία ως άνδρας και το βράδυ να ντύνεται γυναίκα.
Σαν τον Ταχτσή.
Α, γειά σου! Όλες εμείς δεν έχουμε σχέση με μία κοπέλα που κάνει αλλαγή φύλου. Αυτή είναι γυναίκα, τελείωσε! Και τώρα προσπαθεί η Μαρίνα η Γαλανού που είναι πολύ δραστήρια να περάσει ένα νόμο όπου κι εμείς θα έχουμε ταυτότητες με γυναικεία στοιχεία. Στο εξωτερικό γίνεται αυτό. Εδώ πάω σε μια υπηρεσία κι όταν φωνάζει ο άλλος "Κωνσταντίνος Γαβριήλ", σηκώνομαι εγώ! Δεν το καταλαβαίνουν όμως οι περισσότεροι, εφόσον κι εγώ δεν ανήκω στα κραυγαλέα άτομα. Το στυλ μου είναι να μην προκαλώ. Άλλο στο μαγαζί, άλλο στις δουλειές το πρωί.
Η αναγνωρισιμότητα σου σ' έχει βοηθήσει;
Στο σούπερ - μάρκετ που πάω μου την πέφτουν: "Α, καλέ, εσύ δεν είσαι που σε βλέπουμε στην τηλεόραση;" Συχνά μάλιστα κάποιες είναι πολύ εκδηλωτικές, μιλάνε δυνατά, γυρίζει όλο το σούπερ - μάρκετ κι εγώ τους κάνω "Καλέ, ηρεμήστε! Σιγά το πράγμα".
Θες να μου μιλήσεις λίγο και για την περιπέτεια σου στη φυλακή;
Ναι, βεβαίως. Είχα ανέβει το ΄86 στη Θεσσαλονίκη για τα ετήσια Καλλιστεία Τραβεστί Βορείου Ελλάδος της Αλόμας. Ξεκίνησα για ένα σαββατοκύριακο και έκατσα οχτώ χρόνια! Γνώρισα ένα παιδί και κόλλησα μαζί του. Εκεί είχα κι αυτή την άσχημη περιπέτεια: Ένα βράδυ στην πιάτσα, στην Πολυτεχνείου, πέρασε ένας τύπος με μια κοπέλα σε μηχανάκι και κορόιδευαν. Πετούσαν γιαούρτια. Μετά από κάνα τρίωρο ξαναπερνάει αυτός και πέφτει με φόρα πάνω σε δυο - τρία κορίτσια, μεταξύ των οποίων κι εγώ. Τότε, η Ανδριάνα που δε ζει σήμερα, πήρε μια πέτρα και του την πέταξε. Τον βρήκε στο κεφάλι, ζαλίστηκε, έπεσε κάτω και σκοτώθηκε. Όλες σηκωθήκανε και φύγανε, εγώ όμως έκατσα εκεί να δω τι έγινε. Τρέχω στο σπίτι αυτηνής, "Ανδριάνα, έτσι κι έτσι" της κάνω. Η Αλόμα που ήταν Θεσσαλονίκη κι αυτή, πρότεινε να τη φυγαδεύσουμε και να τη στείλουμε στους δικούς της στην Καβάλα ώσπου να περάσει το Αυτόφωρο. Της εξήγησα πως όταν υπάρχει φόνος στη μέση, όπου και να κρυφτεί, αυτό θα την κυνηγάει μια ζωή! Τέλος πάντων, έφυγε αυτή. Το μεσημέρι όμως οι άλλοι άρχισαν να κάνουν συλλήψεις, να ψάχνουν όσες ήταν εκεί. Έχοντας προηγούμενα με την Αλόμα, οι αστυνομικοί ήθελαν να τη μπλέξουν κι εκείνη, κυρίως για να μη βοηθήσει την Ανδριάνα να τη σκαπουλάρει. Άρχισαν: "Ποιες ήταν εκεί; Η Εύα, η Σίση, η Σαμπρίνα, η Ανδριάνα! Πρέπει να βάλουμε και την Αλόμα!" Τη βάζουν, λοιπόν. Μας κράτησαν μία βδομάδα στα κρατητήρια για ανακρίσεις, παρ' όλο που εμείς λέγαμε ότι η Αλόμα δεν βρισκόταν εκεί. Είχαν βάλει ψευδομάρτυρα, όμως! Από κει ο εισαγγελέας μας άφησε μέχρι να δικαστούμε. Στο δικαστήριο, δικάστηκε και προφυλακίστηκε η ηθικός αυτουργός, η Ανδριάνα δηλαδή. Το δικαστήριο έγινε μετά από τρία χρόνια κι εγώ βρισκόμουν στη Θεσσαλονίκη ακόμη, αφού τα είχα με τον Γιώργο. Χωρίσαμε επεισοδιακά και σηκώθηκα κι έφυγα, κατέβηκα Αθήνα. Δικάστηκα ερήμην μου κι έφαγα τρία χρόνια φυλακή! Ψιλοφοβόμουν μη με πιάσουν, αφού εκκρεμούσε το ένταλμα σύλληψης μέχρι που αυτό συνέβη σε ένα μπλόκο που κάνανε και πέρασα απίστευτη ταλαιπωρία. Πήγα ξανά Θεσσαλονίκη, μετά εισαγγελέα στον Πολύγυρο για να ορίσει τη φυλάκιση μου, ξανά Θεσσαλονίκη και κατέληξα στη Λάρισα. Έκατσα εκεί τρεις μήνες κι επειδή εγώ γενικώς τα γαμάω τα λεφτά, μία φίλη μου, η Μπέττυ η Βακαλίδου, πολύ ευαίσθητος άνθρωπος, με βοήθησε αυτή οικονομικά. Απ' το να βάλει τον καλύτερο δικηγόρο μέχρι να μη μείνω χωρίς ένα χαρτζιλίκι, που λέει ο λόγος.
Φαντάζομαι τι ξύλο θα έφαγες εκεί μέσα...
Κοίτα, εκεί υπήρχε ένας άτυπος νόμος που το βράδυ σε κουκούλωναν με μία κουβέρτα και σε πλάκωναν στο ξύλο για να σου σπάσουν τον τσαμπουκά. "Δε θα πεις τίποτα" μου είπαν "για να βγεις ζωντανή"! Μόκο εγώ, βαράτε, τι νά 'κανα; Βγήκα έξω με εγγύηση, έγινε το δικαστήριο και αθωώθηκα. Ήταν η πιο άσχημη εμπειρία της ζωής μου.
Να αλλάξουμε κλίμα. Στο εξωτερικό έχεις ταξιδέψει;
Όχι, μωρέ, δεν έχω πάει ποτέ μου. Πουθενά! Και μου λέγανε τότε που πολλές τραβεστί φεύγανε για Γερμανία. Βγάλανε πολλά λεφτά κι εγώ δεν πήγα δυστυχώς. Το μετάνιωσα. Φέτος λέω να πάω κάπου, έτσι, διακοπές.
Θα μπορούσες να ζήσεις εκτός Ελλάδας;
Αχ, άμα ήξερα ότι μπορώ! Μόνο εάν δεν ήταν οι Κούκλες, η ζωή μου, παρ' ότι δεν είναι δικό μου το μαγαζί. Μου δίνει όμως απίστευτη ενέργεια αυτό το διήμερο ώστε να περνάω τις υπόλοιπες μέρες της βδομάδας. Φοβάμαι πως αν κλείσουν οι Κούκλες μια μέρα θα πέσω σε κατάθλιψη. Ξέρεις πόσες φορές μού'χαν πει να την κάνω για drag-shows σε Λονδίνο και Νέα Υόρκη; Εντάξει, όμως, άμα δεν ξέρεις κάποιον ή τη γλώσσα, που να τραβηχτείς;
Οι δραστηριότητες σου μεσ' στη βδομάδα τι περιλαμβάνουν;
Πολύ γυμναστήριο ή να πάω σε καμιά φίλη μου. Γενικά είμαι του σπιτιού. Παλιά έκανα κοσμική ζωή, όπου με καλούσαν διάφοροι PR φίλοι. Δεν πάω πουθενά πλέον. Δεν πίνω, δεν καπνίζω, οπότε που να πάω; Να τραβάω όλη την κάπνα; Προτιμώ να κάθομαι να διαβάζω τα μηνύματα των φίλων στο facebook.
Εσύ η ίδια μπαίνεις; Απαντάς, σχολιάζεις;
Εγώ μπαίνω, βλέπω, να σε δεχτώ, να "σε κάνω φίλο", έχω όμως τον συνεργάτη μου, τον Νεκτάριο, ο οποίος απαντάει για μένα και ανεβάζει φωτογραφίες μου. Συνέχεια μιλάω με επώνυμους. Η Δήμητρα Λιάνη μιλάει πολύ μαζί μου.
Είστε φίλες με τη Λιάνη;
Πάρα πολύ! Μιλάμε μέρα παρά πέρα! Τη γνώρισα πριν δυο χρόνια ύστερα από αίτημα φιλίας στο προφίλ μου. Ήρθε κι ένα βράδυ απ' τις Κούκλες. Με τον Τσαλίκη μιλάμε επίσης.
Πολιτικοποιημένη υπήρξες ποτέ;
Ναι! Στη Νέα Δημοκρατία!
Σήμερα πως τη βλέπεις τη Νέα Δημοκρατία;
Τίποτα! Σήμερα δε "βλέπω" κανέναν! Τους σιχαίνομαι όλους.
Αναφέρεσαι στη μητσοτακική Νέα Δημοκρατία;
Όχι, στον Καραμανλή αναφέρομαι. Τον πρώτο, τον Εθνάρχη. Οι τρεις σημαντικότεροι πολιτικοί κατ' εμέ ήταν ο Γεώργιος Παπανδρέου, ο Καραμανλής και ο Ανδρέας Παπανδρέου. Όλοι στην οικογένεια μου επίσης ήταν βασιλικοί!
Ακροδεξιοί δηλαδή, στυλ Καρατζαφέρη;
Όχι, όχι, καθαροί βασιλικοί. Και απ' τη μεριά του πατέρα και της μάνας.
Πιστεύεις ότι το εν λόγω πολιτικό φρόνημα, ο βαθύς συντηρητισμός με άλλα λόγια, έπαιξε ρόλο στη μη αποδοχή τους αναφορικά με την επιλογή σου;
Τη μάνα μου είχα να τη δω είκοσι χρόνια μέχρι που μεσολάβησε η θεία μου η Ελευθερία, η μόνη που είχα και έχω παρτίδες. Όταν τα ξαναβρήκα, λοιπόν, με τη μάνα μου δεν με έβλεπε πως είχα γίνει λόγω του γλαυκώματος στα μάτια της. Τι έγινε όμως και ξανακόψαμε; Πήγαινα σπίτι, την έβλεπα, κάναμε μαζί γιορτές, της είχα πάρει έγχρωμη τηλεόραση, τότε που είχαν πρωτοβγεί, της άλλαξα ένα παλιό τηλέφωνο που είχε, αλλά...Εγώ άμα καταλάβω ότι με κοιτάς στα χέρια ή στην τσέπη, σπάζομαι. Άρχισε να μου λέει "το τηλέφωνο μου ήρθε 80.000 δραχμές"! Μα, είμαστε σοβαρές τώρα; 80.000 δραχμές τηλέφωνο ένα άτομο, μία γριά; Που έπαιρνε, στην Αυστραλία; Μετά, πήγα δυο-τρεις φορές με άδεια χέρια και την είδα ψυχρή. Λέω "έτσι είσαι;" Και έκοψα!
Σε πόνεσε αυτό το δεύτερο χάσμα μεταξύ σας;
Όχι, δε με πόνεσε. Δε μου αρέσει να μ' εκμεταλλεύονται και μ' έχουν εκμεταλλευθεί πάρα πολλές φορές.
Όλο αυτό όμως δε θα ίσχυε αν υπήρχε υγιής σχέση μάνας και παιδιού.
Υπάρχουν μανάδες που δεν τους νοιάζει τι κάνει το παιδί τους, κοιτάνε μόνο ν' αρπάξουν. Και, πίστεψε με, έχω βοηθήσει πολύ κόσμο για να ανέχομαι την εκμετάλλευση ακόμη κι απ' την ίδια μου τη μάνα. Σκέψου ότι έβγαινα με τραβεστί που δε βλεπότανε και καθόμουν μεσ' στ' αμάξι του στην πιάτσα για να μην κρυώνω. Εγώ έπαιρνα δέκα πελάτες, αυτή κανέναν και μοιραζόμουν ωστόσο τα λεφτά μου μαζί της. Έμενα σπίτι της και της έδινα 10.000 τη βραδυά. Μου έβγαινε 600.000 το μήνα, αφού πλήρωνα για την καθαρίστρια και τα τρόφιμα. Μία φορά μόνο μαλώσαμε και γύρισε και μού'πε "θα σε καταδώσω στην αστυνομία", τότε που εκκρεμούσε το ένταλμα.
Παρ' όλα αυτά βγάζεις μια αγάπη για τους ανθρώπους.
Πρέπει, δε μπορώ να κάνω αλλιώς. Και γι' αυτό παραδέχομαι τη Μπέττυ πού 'ναι απόλυτη στις φιλίες της. Αν θα της κάνεις κάτι στραβό, τέλος! Σε διαγράφει, σβήνει τα κινητά σου και τα πάντα! Αυτό εγώ να μη μπορώ να το κάνω; Μπορώ για μία-δύο βδομάδες, όχι παραπάνω. Και μου έχουν κάνει πολλά.
Εξ ου και θα έχεις πολύ λίγους πραγματικούς φίλους, φαντάζομαι.
Φίλοι πραγματικοί για μένα είναι η Μαριλού και η Μπέττυ. Έχω ξεχωρίσει ακόμη τρία - τέσσερα παιδιά στο μαγαζί.
Τη "Στρέλλα" την είδες; Πως σου φάνηκε;
Εννοείται ότι την είδα! Πιστεύω ότι είναι η καλύτερη ταινία της δεκαετίας. Τη Μίνα την Ορφανού την πρωτοεμφάνισα εγώ όταν ήρθε στην Αθήνα από την Κάλυμνο, νομίζω. Την πήγα στα καλλιστεία όπου βγήκε Μις Γιάνγκ. Είναι ένα παιδί που δεν του πήγαινε το πεζοδρόμιο, γι' αυτό κι απ' την αρχή προσπάθησε να κάνει αυτό το πράγμα, μην έχοντας πως αλλιώς να ζήσει. Ευτυχώς που βρέθηκε αυτός ο Κούτρας, ένας σκηνοθέτης πολύ μπροστά από την εποχή του.
Είχες γνωρίσει τη Σόνια που είχε βρεθεί δολοφονημένη το ΄86; Της έγραψαν ποίημα η Γώγου και τραγούδι ο Άσιμος.
Όλοι την ξέραμε τη Σόνια. Ήταν τόσο άκακο παιδί και απορώ ακόμη πως μπόρεσαν να της το κάνουν...Δεν πείραζε ούτε μυρμήγκι. Κοίτα, πολλές έχουν δολοφονηθεί με παρεμφερή τρόπο, τα κίνητρα όμως της δολοφονίας της Σόνιας ακόμη δε μπορώ να τα καταλάβω. Εγώ πιστεύω ότι την πήρε κάποιος και την ώρα που του έκανε τσιμπούκι, της πίεζε τόσο το κεφάλι μέχρι που έσκασε και μετά την πέταξε. Και τη Γώγου την ήξερα, όπως και τη Βίκυ Βανίτα και τη Ρένα Παγκράτη. Πολύ ευαίσθητα πλάσματα.
Η οικονομική κρίση πόσο έχει επηρεάσει τη δουλειά των τρανσέξουαλ;
Πάρα πολύ. Δε δουλεύουνε. Έχουν αρχίσει ήδη να κοπανιούνται τα κορίτσια και πιστεύω ότι σε λίγο καιρό θα μένουν τρεις - τρεις, δυο - δυο, για να τη βγάλουν. Προχθές σκεφτόμουνα τι βλάκας που είμαι να μην έχω ένα σπίτι, μια γκαρσονιέρα τουλάχιστον, ώστε να μην έχω να φάω, αλλά να βάζω το κεφάλι μου κάτω από ένα κεραμίδι.
Σε φοβίζει η οικονομική κρίση τόσο πολύ;
Κι ακόμη περισσότερο! Θα πεθάνω στην ψάθα!
Το πιστεύεις αυτό που λες;
Ναι!
Γιατί, ρε συ;
Κατ' αρχήν, θέλω να πεθάνω όπως πέθανε η Μαίρη, μια κοπέλα που είχαμε στο μαγαζί. Είχε ένα πρόβλημα στο πόδι, πήγε στον Ευαγγελισμό, έκανε εξετάσεις, δεν της βρήκανε τίποτα, γύρισε σπίτι και το ίδιο βράδυ, στις 12, πέθανε εκεί που καθότανε! Ανακοπή! Τι το πιο ωραίο; Έτσι να φύγω κι εγώ, χωρίς ταλαιπωρίες, χωρίς νοσοκομεία. Γιατί ποιος θα με κοιτάξει; Κανένας δεν θα με κοιτάξει! Καλά που η Μαρίνα είναι πολύ δραστήρια στο σωματείο μας και όταν πέθαινε η Αλίκη, μια παλιά τραβεστί, πήγαμε στο νοσοκομείο και τη βρήκαμε παραπεταμένη. Η Μαρίνα σαν πρόεδρος απαίτησε να μπει κάπου μόνη της και βρήκαμε κι εθελοντές να πηγαίνουν για να την προσέχουν. Η Αλίκη έφυγε γύρω στα 58. Υπήρξε κι άλλη κοπέλα που είχε σπάσει το πόδι της, της βρήκαμε πατερίτσες μέσω internet κι είχα αναλάβει εγώ τη φροντίδα της. Τρέχω, όπου μου πει η Μαρίνα τρέχω.
Επομένως, γιατί είπες "Ποιος θα με κοιτάξει"; Τόση αλληλεγγύη έχετε μεταξύ σας.
Μια κοπέλα άμα δεν έχει λεφτά, πόσο να την τρέξει κανείς; Δεν υπάρχει περίπτωση. Θα σου πω κάτι μακάβριο τώρα (γέλια): Μου λέει η Μπέττυ "Κάνε μου μια υπεύθυνη δήλωση γιατί έτσι και πεθάνεις και δεν έχεις κανέναν, δε θα μπορώ να σε πάρω να σε θάψω". Της την έκανα τη δήλωση τουλάχιστον να μπορώ να θαφτώ. Άτιμο πράγμα!
Ποιο είναι άτιμο; Η αφραγκία ή η έλλειψη ανθρώπινων σχέσεων;
Και τα δύο! Τα τελευταία δυο χρόνια σκέφτομαι τον θάνατο, το πως θα με βρει και γιατί να μην έχω μια γκαρσονιέρα δική μου ή μια δραχμή στην άκρη.
Μα κι εσύ τίποτα δεν κράτησες;
Τίποτα, όλα τα έφαγα. Τώρα τι να κρατήσω; Το μεροκάματο που παίρνω απ' τις Κούκλες; Τι να φτάσει; Εντούτοις, συνεχίζω να κάνω έξοδα. Πληρώνω χορογράφο, αμπιγιέρ, σε λίγο θ' αλλάξουμε σκηνικά στο μαγαζί, όλα πάνε απαραιτήτως στη δουλειά που με αναζωογονεί. Ξέρεις τι σκέφτομαι καμιά φορά; Την κατάρα της μάνας μου! Μού'χε πει "λεφτά να πιάνεις, χώμα να γίνονται".
Κλασική κατάρα. Μεγάλη σ' την είχε πει ή πολύ παλιά;
Όταν ήμουν αγόρι. Εντάξει, δεν ήμουν και το καλύτερο παιδί. Έφευγα απ' το σπίτι, αλήτευα, γύρναγα μετά από έξι μέρες κλπ.
Σε χαρακτηρίζει το μεταφυσικό στοιχείο;
Εγώ πιστεύω, κάνω το σταυρό μου, κάθε μέρα το καντηλάκι μου είναι αναμμένο και κάθε χρόνο πάω στην Τήνο! Στην Τήνο πρωτοπήγα όταν είχα την υπόθεση με το δικαστήριο, "Παναγία μου, βοήθα με" είχα πει και με βοήθησε! Ακόμη έχω κρατήσει εκείνη την εικονίτσα κι από τότε πάω κάθε χρόνο στη Χάρη Της. Από παιδάκι, όμως, πήγαινα κατηχητικό κι ήμουν παπαδάκι. Μου άρεσε πολύ η εκκλησία. Οι μυρωδιές της, όλα αυτά.
Υπάρχει κι η εκδοχή των ψυχαναλυτών, βέβαια, που λέει πως κατά βάθος η επαφή με την εκκλησία κρύβει ερωτισμό. Το κερί είναι κάτι σαν φαλλικό σύμβολο, ας πούμε.
Τι ακριβώς είναι;
Το κερί ίσον καυλί, ρε παιδί μου. Υπάρχει αυτή η θεωρία.
Δηλαδή ερωτισμός στην εκκλησία...Έναν παπά εννοείς;
Όχι, μιλάω για το όλο κλίμα.
Δεν το πιστεύω αυτό. Εγώ πήγαινα σ' ένα μοναστήρι στη Νίκαια όπου οι καλόγεροι έραβαν άμφια. Ήταν όλες αδερφές, εννοείται. Εκεί δεν άκουγες "Πάτερ", αλλά "μωρή, μωρή, μωρή, μωρή", όπου και να γύρναγες. Μ' άρεσε που ήμουν εκεί. Δε με καταλάβαιναν βέβαια, μικρό ήμουν, αλλά γούσταρα που μου κόλλαγαν οι καλόγριες!
Οι παπάδες εννοείς.
Ναι, ναι (γέλια)
Στην Τήνο που πας κάθε χρόνο έχεις δεχτεί ρατσιστικά σχόλια από τους θεοσεβούμενους;
Όχι, ποτέ. Όταν κάποιος δει εμένα ή μια άλλη κοπέλα να πηγαίνουμε στην εκκλησία, το εκτιμάει και το σέβεται, όσο συντηρητικός κι αν είναι.
Σε παρηγορεί ο Λόγος του Θεού;
Κοίτα, έχω κοιμηθεί σε εκκλησία. Όταν τό'σκασα απ' το σπίτι μου, τουλάχιστον για μια βδομάδα κοιμόμουν κρυφά σε εκκλησία. Έκανα και μια αμαρτία κάποτε...Άφραγκη τελείως, έκλεψα ολόκληρο το παγκάρι, το πήρα κι έφυγα.
Εντάξει, μην τό'χεις και τύψη. Τόση περιουσία έχει το παπαδαριό και δε δίνει δεκάρα για το ποίμνιο.
Καλά, ναι, σίγουρα.
Μου είπες ότι δεν έχεις κάνει διόρθωση φύλου, αλλά μικροεπεμβάσεις και πλαστικές. Από ποια ηλικία ξεκίνησε αυτό;
Τις επεμβάσεις τις έκανα σε πολύ μεγάλη ηλικία. Πριν πέντε χρόνια έκανα την πρώτη επέμβαση στο πρόσωπο μου. Πριν 17 χρόνια έκανα προσθετική στήθους, σιλικόνη.
Επίπονες επεμβάσεις;
Όχι, καθόλου.
Δαπανηρές;
Πάρα πολύ! Να που έφαγα τα λεφτά! Αν σου πω ότι τά'χα δανειστεί κιόλας; Ας είναι καλά η Μπέττυ πάλι! Μου λες πως γίνεται ανέκαθεν να χρωστούσα αλλά να ξεχρωστούσα κιόλας; Πως μπορούσα να τα μαζεύω;
Άρα, τζούφια η κατάρα της μάνας. Το άσχημο δεν είναι να μην έχεις λεφτά στην άκρη, αλλά να χρωστάς σε άλλους.
Έτσι είναι. Τέλος πάντων...
Με την τηλεόραση πως μπλέχτηκες; Εννοώ την ιδιωτική, γιατί με την κρατική δεν θά'χες πολλά πάρε - δώσε, υποθέτω.
Ακριβώς. Πρωτοξεκίνησα με τη Σεμίνα Διγενή. Εγώ την έκανα δημοσιογράφο! Ποτέ δε θα έκανε το Made in Greece! "Ποια θα μας βοηθήσει να κάνουμε ρεπορτάζ; Η Κουμαριανού! Την παίρνουμε τηλέφωνο και κάνει ότι της πούμε". Μια φορά με βάλαν σε νεκροταφείο μπροστά σ' ένα φέρετρο με λουλούδια κι εγώ να κλαίω γιατί ήθελα και καλά να κάνω έρωτα μέσα σε καμπάνες και χορωδίες.
Μέγας είσαι, Κύριε, που θά΄λεγες κι εσύ! Καλά, τι σόι εκπομπή ήταν αυτή της Σεμίνας;
Ένα ρεπορτάζ για τη νεκροφιλία. Στον ΑΝΤ-1 ήτανε, αρχές του ΄90. Λίγο μετά ήρθε το Ερωτοδικείο με τη Μιχαλονάκου. Είχαμε στενή συνεργασία, όπως και με τη Λία την Αλιφραγκή, μιαν άλλη δημοσιογράφο, στο HIGH CHANNEL. Εκεί κάναμε πολλές εκπομπές, τις οποίες τις έχω. Από κει έγινα γνωστή. Πολύ με βοήθησε και ο Χάρης Ρώμας. Αγαπιόμαστε πολύ και θέλω να πάω να δω την παράσταση του. Στα "Εγκλήματα" έπαιξα επίσης. Θα έπαιζα και σ' ένα σήριαλ των Ρέππα - Παπαθανασίου, αλλά είχα ένα θέμα με τη μέση μου, δισκοπάθεια, κι έπρεπε να μείνω ακινητοποιημένη για δυο μήνες.
Ήσουν πάντα θετική στο να βγεις στο γυαλί;
Κοίτα, πιστεύω ότι είμαι πολύ συμπαθής άνθρωπος.
Αλήθεια είναι και σ' το λέω χωρίς ίχνος κολακίας.
Ναι, εγώ δε βγαίνω να βρίζω όπως κάνουν άλλες. Εγώ αυτό που βγάζω τώρα δεν έχει καμία σχέση. Ούτε πορνογραφία, ούτε τίποτα. Μόνο η ζωή μου υπάρχει μέσα.
Θες να μου πεις δυο λόγια για τις πορνό ταινίες που έχεις γυρίσει;
Έχω κάνει τρεις τέτοιες ταινίες: "Οι βλάχοι προτιμούν τραβεστί", "Τα καμάκια των τραβεστί" και "Το σπίτι της μαντάμ Αλόμας".
Εγώ ξέρω και το "Επιμένουμε ελληνικά και ανώμαλα".
Α, ναι, κι αυτό παραγωγή της Αλόμας ήτανε. Κοίτα, τις πήρα σαν πλάκα αυτές τις ταινίες. Δε με ενοχλεί η αναφορά.
Δεν ήταν ενοχλητικό να κάνεις σεξ με τις κάμερες από πάνω σου;
Σώπα, καλέ, ένας πουρός καμεραμάν ήτανε μόνο και η Αλόμα που έδινε οδηγίες. Μη φανταστείς κάνα συνεργείο της προκοπής. Όταν μάλιστα ο πρωταγωνιστής που με γαμούσε, του έπεφτε, φώναζε "Αλόμα, πρόβλημα"! Ερχόταν η Αλόμα, του έκανε τσιμπούκι, καύλωνε και με ξαναγαμούσε. Υπ' 'οψιν είχα και τώρα πρόταση για πορνό από τον Σειρινάκη.
Για τραβεστί πορνό;
Ναι, εγώ, η Τζούλια και η Ντούβλη, οι τρεις μας.
Τι εννοείς, παρτούζα;
Ναι. Το στόρι ήταν να με ψωνίσουν αυτές απ' τη Συγγρού, να με πάνε σπίτι, όπου εγώ θα έγλειφα το μουνί της Τζούλιας και η Ντούβλη θα με γάμαγε με δονητή. Λέω "How much?" Μου απαντάει "ε, δυο - τρία χιλιάρικα"...
Τι; Δύο χιλιάρικα πέρνανε μέχρι πριν λίγα χρόνια φτασμένοι ηθοποιοί για να παίξουν σε μικρού μήκους ταινιάκια.
Αυτό που άκουσες! Και του λέω "όχι, αγάπη μου, να ξεφτιλιστώ και για τρία χιλιάρικα. Δώσε μια πενηντάρα κι είμαι μέσα"!
Πολύ καλά ξηγήθηκες! Τι μουσική ακούς;
Δεν ασχολούμαι ιδιαίτερα και δεν έχω μεγάλη σχέση με τραγουδιστές. Μου αρέσουν πολύ η Αλεξίου, η Πρωτοψάλτη, η Αρβανιτάκη. Ο Αλκίνοος Ιωαννίδης μου αρέσει πάρα πολύ, η Μαρία Φαραντούρη, ο Νίκος ο Παπάζογλου που πέθανε, ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου.
Είσαι του ποιοτικού, δηλαδή.
Ναι, ναι, και ο Ξυλούρης μου αρέσει πολύ, με τον οποίο είχα δουλέψει κιόλας στο "Μεγάλο μας τσίρκο" το ΄74 ως χορευτής. Μου άρεσε πολύ ο Ξυλούρης, ευγενική ψυχή!
Όπερα δεν ακούς που είναι gay must είδος;
Μου αρέσει πάρα πολύ, είχα δει παράσταση όπερας στο Μέγαρο Μουσικής. Και η οπερέτα με πιάνει πολύ σαν είδος, το ρετρό κλίμα της.
Τι σου αρέσει στην οπερέτα, το σκας απ' την πραγματικότητα;
Ναι, να ξεχνιέμαι, να φεύγω. Και το "Τρίτο στεφάνι" μου αρέσει πολύ!
Το είχες διαβάσει ή απλά τό'χες δει;
Τό'χα διαβάσει, τό'χα δει στο θέατρο, αλλά και στην τηλεόραση πού'χε γίνει σήριαλ.
Πες μου γιατί θεωρείς σημαντικό το "Τρίτο στεφάνι".
Πολύ προχώ έργο. Έχει μια ευαισθησία αναφορικά με το παιδί που προσπαθεί να εκδηλωθεί.
Σου θυμίζει δηλαδή τον εαυτό σου στα πολύ νεανικά σου χρόνια;
Ακριβώς. Τότε που μας έκραζαν λες κι είχαμε λέπρα.
Πότε συνειδητοποίησες την ομοφυλοφιλία σου;
Από μωρό παιδί. Όχι από κούνια, αλλά από εφτά - οχτώ χρονών παιδί. Κατ' αρχήν, κόλλησα στον δάσκαλο μου στην τρίτη Δημοτικού. Πολύ ωραίος άνδρας ήταν! Καθόμουν πρώτο θρανίο και καμιά φορά τον ακούμπαγα με τον αγκώνα μου και καύλωνα, νόμιζα ότι κάτι κάνω. Βέβαια, όταν σχόλαγα, έμπαινα στο λεωφορείο κι άμα δεν είχε κόσμο για να κάνω κολλητήρι, δε γούσταρα καθόλου.
Και ο συγγραφέας Γιώργος Ιωάννου είχε γράψει ένα πολύ ανθρώπινο και συγκινητικό κείμενο για το κολλητήρι μεσ' στα λεωφορεία. Έλεγε ότι μια μέρα ενώ ήθελε να κατέβει Ομόνοια, κατέβηκε στην Κηφισιά, μόνο και μόνο επειδή το χέρι του αγγιζόταν μ' αυτό ενός εφήβου.
Έτσι κι εγώ. Άκου τώρα πονηριά, μικρό παιδάκι ήμουν. Λίγο μετά πήγαινα στα τσοντάδικα και καθόμουν πάντα δίπλα σε κάποιον για να του πιάνω τον πούτσο. Καμιά φορά τις έτρωγα κιόλας.
Σε ποια ηλικία πρωτοέκανες σεξ;
Στα 12, στα 13; Κάπου εκεί...
Με φίλο;
Όχι, με γάμησε αυτός ο δάσκαλος που σου έλεγα πριν. Μας πιάσανε κιόλας! Μας είχαν πάει εκδρομή στο δασάκι στη Νίκαια, όπου εκεί ο δάσκαλος με γάμησε με NIVEA.
Βρε τον δάσκαλο! Και πως σας τσακώσανε;
Ο διευθυντής! Έστειλε τον δάσκαλο φυλακή για τέσσερα - πέντε χρόνια και μένα σε ίδρυμα.
Αμ, δε μου τά 'πες αυτά! Όντως, δεν πέρασε και λίγα η φουκαριάρα η μάνα σου.
Μόνη της ήταν κι αυτή, με ανέλαβε κοινωνική λειτουργός και μαζί φρόντισαν να με βάλουν σε ίδρυμα. Λεγόταν "Της Στοργής", το είχαν παπάδες, όπου εκεί - όπως καταλαβαίνεις - έκανα τα αίσχη. Με διώξανε. Έκανα αλήτεια, γύριζα από δω κι από κει και με κλείσανε στο αναμορφωτήριο. Έκατσα ένα χρόνο, το έσκασα, ζούσα δραπέτης για λίγους μήνες, με ξαναμπουζουριάσανε, έφαγα ξύλο, έκανα απομόνωση, κόλλησα ψείρες, με βάλανε αναρρωτήριο, έκανα θεραπεία, ξαναπήγα απομόνωση και...
Ένα - ένα, ζαλίστηκα! Τι αντεργκράουντ ντελίριο ειν' αυτό; Συνέχισε!
Ε, το ξανάσκασα απ' το αναμορφωτήριο, γύριζα, αναγκάστηκα να κλέψω κιόλας. Άνοιξα ένα καφενείο και τι πήρα, νομίζεις; Ένα πακέτο ζάχαρη και μια κούτα τσιγάρα. Τα πούλησα για να πάρω κάτι να φάω. Με παρακολούθησαν όμως και με ξαναπιάσανε.
Σε τι ηλικία τώρα όλα αυτά;
Γύρω στα 15. Με βρήκαν που κοιμόμουν σε ένα παρατημένο αυτοκίνητο και με στείλανε πλέον στις Φυλακές Ανηλίκων! Εκεί βρήκα και τον γκόμενο μιας φίλης μου. Επειδή τις αδερφές τις έβαζαν ξεχωριστά κι εγώ δε φαινόμουνα, έδειχνα σοβαρό αγόρι, ήρθε αυτός και μου λέει: "Για να μην πω τίποτα και σε στείλουν απέναντι και κακοπεράσεις, όποτε σε γουστάρω, θά 'ρχομαι να σε ξυπνάω και θα σε γαμάω κάτω απ' το κρεβάτι". Τι νά'κανα; Με ξύπναγε κάθε τρεις και λίγο, ότι χειρότερο μεσ' στον ύπνο σου. Ναι μεν νέος ήταν, αλλά σκέτο τέρας! Ώσπου ξαφνικά ήρθε ένας 18χρονος παλιός γνώριμος των φυλακών - Κώστα Βασιλιά τον λέγανε - κούκλος, θεός, καλλονός! Αυτός με κατάλαβε αμέσως κι όταν έγινε αρχηγός στο θάλαμο του είπα τι τράβαγα απ' τον τύπο. Κότα ο άλλος! Τον πιάνει ο Κώστας και του λέει "Δε θα ξαναπειράξεις τη γκόμενα μου, από σήμερα είναι δικιά μου"! Εγώ τότε αισθάνθηκα κανονική βασίλισσα! Και έγινα τελικά η γκόμενα του Βασιλιά! Δεν το ήξεραν οι άλλοι, το παίζαμε φιλαράκια, αλλά τη νύχτα γαμιόμασταν κάτω απ' τα κρεβάτια. Επομένως, συμφωνώ, της είχα κάνει πολλά της μάνας μου. Βέβαια δεν πολυανησυχούσε, ήξερε ότι κακό σκυλί, ψόφο δεν έχει!
Με ναρκωτικά πως και δεν έμπλεξες ποτέ;
Έχω μπλέξει, αλλά δεν αρρώστησα. Μόνο χασίσι, κόκα και χάπια ecstasy έχω πάρει! Τα δοκίμασα απλά, δεν μου λένε τίποτα. Εμένα, αγάπη μου, η χαρμάνα μου σβήνει με το show!
Εύα Κουμαριανού, σ' ευχαριστώ πολύ για τη συνέντευξη αυτή που νομίζω ότι θα έχει τη μορφή...μονόπρακτου. Ας κλείσουμε με το βιβλίο σου. Δεν μου είπες τον τίτλο του.
Λέγεται "Εύα Κουμαριανού - 100 πρόσωπα".
Φαντάζομαι, 1 είναι το δικό σου και 99 των περσόνων που υποδύεσαι.
Και αυτών που γνώρισα. Σε βεβαιώνω πως και τα 100 πρόσωπα μου είναι αληθινά.
Καλοτάξιδα να είναι.
Σ' ευχαριστώ!